Soms komt het kinderloos zijn harder aan dan verwacht, zelfs op momenten die je niet ziet aankomen. Zo herinner ik me nog levendig een bezoek aan de kaakfysiotherapeut, waarvan ik nooit had gedacht dat het zoveel emoties bij me zou losmaken.

Enkele jaren geleden werd ik geplaagd door aanhoudende hoofdpijn, die hoogstwaarschijnlijk voortkwam uit mijn nek. Na dagen van onophoudelijke pijn, besloot ik een fysiotherapeut te raadplegen. De behandeling verlichtte gelukkig de hoofdpijn, maar veroorzaakte een nieuwe kwelling: intense pijn in mijn kaak. Zo belandde ik uiteindelijk bij een kaakfysiotherapeut, een ervaring die me altijd zal bijblijven.

Terwijl ik op de behandeltafel lag, voerde ik een kort gesprek met de therapeut. Hij stelde voor een echo van mijn kaak te maken, waar ik aanvankelijk geen bezwaar tegen had. Hij probeerde me gerust te stellen door te benadrukken dat het niet gevaarlijk was en dat de straling vergelijkbaar was met die voor zwangere vrouwen bij prenatale controles. Het was geruststellend bedoeld, maar zijn opmerking over de straling deed mijn gedachten afdwalen. Tranen vulden mijn ogen, en ik probeerde mijn emoties onder controle te houden. Ik probeerde mezelf te kalmeren, maar het verdriet overviel me: “Krijg ik eindelijk een echo, is het voor mijn f#cking kaak!”

De therapeut merkte mijn tranen op en vroeg geschrokken: “Doe ik je pijn?” Ik verzekerde hem dat het niet aan hem lag, maar aan mij. Ik deelde mijn diepgewortelde kinderwens met hem, waarna er een ongemakkelijke stilte viel. Hij bood zijn excuses aan, hoewel hij naar mijn mening niets verkeerds had gezegd. Ik kon het gewoonweg niet aan op dat moment.

Hoewel ik nu gelukkig sterker in mijn schoenen sta, besef ik dat onverwachte emoties altijd kunnen opduiken. Dat is oké. Het herinnert me eraan dat mijn kinderwens diep geworteld is en dat het verdriet er mag zijn.

Uiteindelijk verdween de pijn in mijn kaak, en ik heb de therapeut daarna niet meer gezien. Ik vraag me af of dit bezoek hem net zo is bijgebleven als mij. Hoe dan ook, ik heb geleerd dat we geen controle hebben over wat anderen zeggen, maar wel over hoe we ermee omgaan.

Het leven zit vol onverwachte wendingen, maar mijn kracht zit in mezelf. Dat zal ik nooit vergeten.