Gisteren had ik een bijzonder gesprek over vakanties tijdens mijn rondje lopen met hond Rose. Zoals wel vaker maakte ik een praatje onderweg met een andere hondeneigenaar. Vaak gaan deze gesprekken natuurlijk over het weer, maar aangezien we het daar momenteel liever niet over hebben hadden we het over vakantie. (iets met hondenweer)
De dame vertelde dat ze een vakantie ging uitzoeken maar nog geen idee had waarheen. Ik vertelde haar dat ik naar Zweden ga, waarop haar antwoord was dat ze naar de zon wilde. Ik vertelde haar dat ik op dit moment meerdere bekenden in Zweden heb zitten en dat het er heerlijk weer is. Ze vroeg waar in Zweden deze mensen zich bevonden. Ik opende Polarsteps om het op te zoeken. Aangezien ik mijn Polarsteps open had, liet ik ook vluchtig de reislijn zien van andere kennissen die door Scandinavië trekken met een camper. Alleen al aan die lijn vol met fotomomenten kun je zien dat dit een gave reis is.
“Ik hoorde de ondertoon, maar kon deze niet juist categoriseren. Was het jaloezie, onbegrip, of iets anders?“
De dame in kwestie reageerde met een ondertoon, die vast niet zo bedoeld was en die ik ook niet helemaal kan omschrijven: “Ja, maar zij hebben zeker geen kinderen. Dan kun je dat lekker doen!” Au, het raakt me, juist omdat ik weet dat deze mensen deze reis maken omdat ze hun kinderwens definitief los hebben moeten laten. Prompt gooi ik dat als reactie eruit.
Ze reageerde luchtig: “Oh, maar wat niet is, kan altijd nog zomaar komen.” Al weet ik slechts voor een klein deel wat voor traject deze mensen hebben afgelegd, weet ik dat dit niet “zomaar komt” (al bestaan er gelukkig wonderen).
Ze vervolgde haar reactie: “Tja, voor ons gaat dit niet, wij hebben natuurlijk wel gewoon kinderen.” Wederom au. Ik snap dat ze zich van geen kwaad bewust is en ik verwacht ook echt niet dat iedereen elk woord weegt voordat hij wat zegt, maar wat kunnen er soms ongelukkig gekozen woorden worden door mensen.
Gauw veranderde ik het onderwerp maar weer naar het weer: “Ik ga gauw lopen, volgens mij komt er een bui aan. Succes met het kiezen van een vakantiebestemming.”
Reflectie: Woorden Hebben Kracht
Dit voorval raakt aan een diepere realiteit waar veel mensen met een onvervulde kinderwens mee te maken hebben. Het wordt vaak als vanzelfsprekend gezien dat iedereen kinderen kan krijgen. Die woorden, “natuurlijk” en “gewoon,” kunnen zo achteloos worden uitgesproken, maar voor iemand die ongewenst kinderloos is, kunnen ze als een messteek aanvoelen.
Vakantiegesprekken, weerpraatjes, en zelfs alledaagse ontmoetingen kunnen onverwachte emoties losmaken. Voor veel mensen is het krijgen van kinderen geen kwestie van ‘natuurlijk’ of ‘gewoon.’. Het is een complexe en vaak pijnlijke reis waarin hoop en teleurstelling elkaar in hoog tempo afwisselen. Wat uiteindelijk leidt tot het vinden van een nieuwe weg in het leven.
Bij Kinderloos Coach begrijp ik hoe beladen deze gevoelens kunnen zijn. Mijn doel is om mensen te helpen die hun kinderwens niet hebben kunnen vervullen. Ik ondersteun hen bij het vinden van nieuwe doelen en het opbouwen van een betekenisvol leven, vol met nieuwe stippen op de horizon om naar uit te kijken. Want een betekenisvol leven is ook zonder kinderen mogelijk.
Wil je meer weten over hoe ik je kan ondersteunen? Bezoek mijn website kinderlooscoach.nl voor meer informatie en neem gerust contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.